Την ώρα που η Ντιναμό προσπαθούσε να… επιτεθεί με ανακοινώσεις στην ΑΕΚ, για τα όσα έκαναν οι οπαδοί της, η Ένωση έδωσε απαντήσεις μέσα στο γήπεδο.
Μπροστά στους χιλιάδες οπαδούς της, η ομάδα του Ματίας Αλμέιδα έδειξε πως… η καρδιά του Μιχάλη “χτυπάει” ακόμα, μέσα από την καρδιά των παικτών και η νίκη αυτή ήταν αφιερωμένη στον αδικοχαμένο φίλο της Ένωσης
Η Ένωση άφησε πίσω της το κακό πρώτο ημίχρονο και στη συνέχεια έδειξε στους Κροάτες, ποιος έχει το πάνω χέρι.
Βέβαια στα αξιοσημείωτα του αγώνα ήταν οι πανηγυρισμοί των Γαλανόπουλου και Μάνταλου, που ο μεν πρωτος έδειξε το μαύρο περιβραχιόνιο μπροστά από τους οπαδούς της Ντιναμό και ο δεύτερος σχημάτισε με τα δάχτυλα του το “Μ” προς τιμήν του Μιχάλη.
Ο Ματίας Αλμέιδα παρέταξε την ομάδα του με το 4-4-1-1 και έγραψε… ρεκόρ, καθώς μετά από 236 παιχνίδια Ευρωπαϊκά, η ΑΕΚ αγωνίστηκε χωρίς Έλληνα στην αρχική ενδεκάδα.
Από τα πρώτα λεπτά του αγώνα οι Κροάτες είχαν την πρωτοβουλία και τις ευκαιρίες, με την ΑΕΚ να αμύνεται χαμηλά και να μην πιέζει ιδιαίτερα. Οι γηπεδούχοι έβγαλαν τις επιθέσεις και χρησιμοποιώντας τα χαφ της κατάφεραν να δημιουργήσουν χώρους.
Η ΑΕΚ άρχισε από το 20′ και μετά να κρατά την μπάλα στα πόδια, αλλά της έλειπε η τελική φάση, ωστόσο ο Στάνκοβιτς κράτησε την ομάδα του όρθια, σε αρκετές περιπτώσεις, για να έρθει το δεύτερο ημίχρονο και τα πράγματα να αλλάξουν ριζικά.
Η ΑΕΚ μπήκε στο δεύτερο μέρος χωρίς αλλαγή μεν, με τελείως διαφορετική εικόνα δε. Τοποθετημένη ψηλά, ανέλαβε την πρωτοβουλία των κινήσεων, κυκλοφορούσε την μπάλα και έφτιαχνε φάσεις.
Με τον Τσούμπερ να ισοφαρίζει, η Ντιναμό ένιωσε την πίεση των κιτρινόμαυρων και έχασαν για λίγο τον ρυθμό τους. Από το 60′, η Κροάτικη ομάδα πήρε ξανά την πρωτοβουλία και έχασε κάποιες καλές στιγμές, αλλά όχι ικανές να νικήσουν τον Σέρβο κίπερ της Ένωσης.
Το γκολ του Γαλανόπουλου “ξέρανε” για τα καλά τους αντιπάλους και οι «κιτρινόμαυροι» αυτήν τη φορά όχι μόνο προσπάθησαν να χτίσουν πάνω στο μομέντουμ τους, αλλά έβγαλαν και τρεις σπουδαίες φάσεις στις καθυστερήσεις.
Βέβαια παρά την εικόνα των παικτών της ΑΕΚ, ο καλύτερος μέσα στο γήπεδο ήταν ο Στάνκοβιτς. Από τα κορυφαία -εάν όχι το κορυφαίο του- ματς με τη φανέλα του «δικεφάλου». Τρομερά επιδραστικός φυσικά και ο Γαλανόπουλος, πολύ καλή εμφάνιση και από τους Βίντα-Τσούμπερ.