Εκείνη την εποχή η Βραζιλία αποτελούσε φόβητρο για κάθε αντίπαλο, έχοντας τους κορυφαίους αστέρες της ιστορίας του ποδοσφαίρου.
Εντού, Ζαιρζίνιο, Ριβελίνο, Πάουλο Σέζαρ, Ζε Μαρία και όλοι οι Βραζιλιάνοι ήταν ανίκητοι, το Μαρακανά “φλεγόταν” και δεν περνούσε κανείς από εκεί.
Χωρίς υποχρεώσεις για ένα διάστημα, η Βραζιλία συνήθιζε να κανονίζει φιλικούς αγώνες για να κρατείται σε φόρμα. Ένα μήνυμα στα γραφεία της ΕΠΟ έμελλε να γράψει ιστορία, καθώς η “Σελεσάο” ζητούσε από την Εθνική ομάδα του, τότε, Αλκέτα Παναγούλια δεν έχασε την ιστορική ευκαιρία και απάντησε πως δέχεται να παίξει στο θρυλικό Μαρακανά.
Ήταν 28 Απριλίου του 1974, αλλά η εικόνα του φιλικού αγώνα, μόνο για… φιλική αναμέτρηση δεν ήταν. Το παιχνίδι διεξήχθη λίγο καιρό μετά το αντίο του Πελέ από την Εθνική, σε ένα Μαρακανά που “πλημμύρισε” με 100,000 οπαδούς, να περιμένουν να δουν την Εθνική τους ομάδα να “σκορπά” τον αντίπαλο.
Το εντυπωσιακό γήπεδο του Μαρακανά ήταν δύσκολο για αρκετούς Έλληνες διεθνείς, που είχαν συνηθίσει τα “χωράφια” και τα “ξερά” του Ελληνικού πρωταθλήματος, με αποτέλεσμα να φαίνεται στην αρχή το πρόβλημα, το οποίο και γρήγορα ξεπεράστηκε.
Τελικό σκορ το 0-0, που θα μπορούσε να γίνει 0-1 στο 15ο λεπτό, αν η εξαιρετική ενέργεια του Δομάζου κατέληγε στα δίχτυα των Βραζιλιάνων. Άπαντες στο γήπεδο δεν πίστευαν πως η… άσημη Ελλάδα κατάφερε να βάλει “φρένο” στην Παγκόσμια δύναμη.
Κάτι που επιβεβαίωσε αργότερα ο προπονητής των ΛατινοΑμερικανών, όταν και είπε πως… είχαν λάθος πληροφορίες για την Ελλάδα. Άπαντες νόμιζαν πως θα είχαν εύκολο έργο.
Οι συνθέσεις
Βραζιλία: Λεάο, Ζε Μαρία, Λουίς Περέιρα, Πιάτσα, Νελίνιο, Πάουλο Σέζαρ, Λεβίνια, Σέζαρ, Ριβελίνο, Έντου και Ζαϊρζίνιο.
Ελλάδα: Οικονομόπουλος (Παναθηναϊκός), Πάλλας (Άρης Θ.), Καμπάς (Παναθηναϊκός), Συνετόπουλος (Ολυμπιακός), Ιωσηφίδης (ΠΑΟΚ), Ελευθεράκης (Παναθηναϊκός), Δομάζος (Παναθηναϊκός), Σαράφης (ΠΑΟΚ), Τερζανίδης (ΠΑΟΚ), Αντωνιάδης (Παναθηναϊκός) και Δεληκάρης (Ολυμπιακός).
Σαν αλλαγή είχε παίξει ο Θωμάς Μαύρος στη θέση του Δεληκάρη, με τον παλαίμαχο αστέρα της ΑΕΚ να είναι μόλις 20 ετών, αλλά να φορά τη φανέλα του Πανιωνίου.
Την επόμενη ημέρα τα σχόλια στα μέσα ήταν απλά διθυραμβικά…
Reuters: “Ο τερματοφύλακας της Ελλάδας είχε χέρια από… μαγνήτη”
Ελληνικός τύπος: “Ζέρζον της Ελλάδος αποκάλεσε η τηλεόραση του Ρίο τον Δομάζο” – “Παγκόσμιος αντίκτυπος από το κατόρθωμα της Εθνικής στο Μαρακανά” – “Υποκλίνονται στον Δομάζο και εγκωμιάζουν Συνετόπουλο, Ελευθεράκη, οι Βραζιλιάνοι”.
Στις δηλώσεις του μετά το τέλος του αγώνα, ο Μάριο Ζάγκαλο τόνισε ότι «Η ελληνική ομάδα δεν ήταν αυτή που μας είπαν… Oι παίχτες της είχαν δύναμη και τεχνική» και κατέληξε με την επισήμανση ότι «ποδοσφαιριστές σαν τον Δομάζο, τον Συνετόπουλο και τον Ελευθεράκη μπορούν θαυμάσια να παίξουν στη Βραζιλία».
Ο Αλκέτας Παναγούλιας, πλέοντας σε πελάγη ευτυχίας, δήλωσε: «Αυτή ήταν μόνο η αρχή. Στόχος μας είναι να πάμε στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1978»
